Terapia dzieci i młodzież, mogą także potrzebować profesjonalnego wsparcia psychologicznego. W takim przypadku, proces terapeutyczny różni się od przebiegu terapii dorosłych, ponieważ jest w niego zaangażowany zarówno terapeuta, jak i dziecko (nastolatek) oraz rodzice (opiekunowie prawni).                                                  

Pierwsze spotkanie, zapraszany jest sam rodzic lub rodzice, a jego celem jest poznanie trudności właśnie z perspektywy rodzica oraz rozeznanie, czy i jaka forma wsparcia, będzie najbardziej odpowiednia dla dziecka (np. terapia indywidulna, socjoterapia, trening umiejętności społecznych, terapia rodzinna).

Kolejne spotykania ; psycholog - dziecko. Kilka początkowych spotkań ma charakter diagnostyczny, a po postawieniu wstępnej diagnozy, jest ona przekazywana zarówno dziecku (nastolatkowi), jak i rodzicom. Następnie rozpoczyna się proces terapeutyczny, którego długość zależna jest od indywidualnych celów i trudności.

Co jakiś czas, na konsultacje zapraszani są rodzice - służy to podsumowaniu dotychczasowych efektów terapii, podzieleniu się spostrzeżeniami i wnioskami. Co istotne, terapeuta nigdy nie wyjawia rodzicom treści, jakie padają na spotkaniach z dzieckiem. Może on jedynie przedstawić nad jakimi obszarami obecnie pracują czy zarysować przebieg spotkań. Taki stan rzeczy wynika z tajemnicy zawodowej, obowiązującej terapeutę również wobec dzieci i młodzieży.

Jakie problemy mogą skłonić dziecko, nastolatka albo rodziców do konsultacji z psychologiem?

Problemy rówieśnicze, problemy z jedzeniem, konflikty w szkole, eksperymentowanie z używkami, samookaleczanie, stany depresyjne i wiele, wiele innych, możliwych trudności. Niektóre z nich, choć mogą niepokoić rodziców, są adekwatne do etapu rozwojowego dziecka, jeśli jednak stają się nadmierne, zintensyfikowane, a dodatkowo zaburzają codzienne funkcjonowanie dziecka, warto umówić się na konsultacje ze specjalistą.

Terapia dzieci i młodzieży, różni się od terapii dorosłych także formą. W przypadku dzieci, często przybiera ona postać zabawy, podczas której mogą one zachowywać się swobodnie i wyrażać swoje myśli, co stanowi dla terapeuty materiał do pracy. Terapia nastolatków, najczęściej przybiera postać rozmowy (tak jak z osobami dorosłymi), w trakcie której, mogą oni wyrazić swoje emocje, myśli i przeżycia oraz wespół psychoterapeutą, przyjrzeć się temu, skąd mogą one wynikać.